angst, fobie, diarree
Dit artikel is eerder (1992) verschenen in het Kore-tijdschrift.
Om privacy redenen is de naam van de patiënt/auteur weggelaten.
Beste lezers,
Op het moment dat de redactie van het Kore-blad mij vroeg om een
stukje te schrijven over mijn ervaring met de klassieke homeopathie,
zei ik spontaan ja, omdat ik het fijn vind om dingen uit te dragen
die mij na aan het hart liggen en waar ik achter sta. Toch heb ik
een poosje na moeten denken over wat ik zou opschrijven: je loopt
tenslotte niet met al je klachten te koop.... De keus was om vaag
te blijven over mijn klachten, waardoor het maar weinig mensen zou
aanspreken, maar waardoor ook het resultaat van de homeopatische
behandeling minder waarde zou krijgen, of gewoon vertellen wat er
aan de hand was.
Mijn keus viel op het laatste, omdat ik weet dat veel mensen iets
soortgelijks hebben en omdat duidelijk wordt dat je ook voor
psychische of emotionele klachten bij een klassiek homeopaat aan
het goede adres bent.
Mijn klachten sluimerden al langer, maar verergerden snel door een
verandering van baan, waardoor ik plotseling veel meer
verantwoordelijkheden kreeg en terwijl ook het vakgebied nog vrij
nieuw voor me was. Toch werd ik geacht het bedrijf te
vertegenwoordigen bij grote professionele klanten die het, dacht ik,
allemaal veel beter wisten. Het ging vaak om orders van miljoenen
guldens. Dingen die niet geregeld waren, trok ik me persoonlijk aan.
Dit resulteerde in schrik en angst telkens als ik te horen kreeg
dat ik weer op reis moest. Slecht slapen en diarree op de meeste
ongelegen momenten. Met de bijkomende angst om diarree te krijgen
op die ongelegen momenten, was de cirkel rond. Het begon zelfs in
mijn privéleven te domineren. De situatie werd onhoudbaar...
Een bezoek aan de huisarts leverde mij een doosje pillen op en de
mededeling dat, als ze niet hielpen ik veel sterkere zou krijgen
en als dat nog niet hielp, gedragstherapie. Ze hielpen niet en
‘plat spuiten' tegen angst zag ik niet zitten.
Via een vriendin kreeg ik het adres van Henk Gerbrands bij Kore.
Daar zat ik dan; bij een klassiek homeopaat hoef je je nooit uit
te kleden, maar hij vraagt wel het hemd van je lijf. Vragen die
ogenschijnlijk niets met jouw probleem te maken hebben, zoals:
ben je kouwelijk aangelegd, op welke kant ga je altijd slapen,
houd je van koud of warm drinken, ben je bang om ziek te worden,
enz. Ik vond dat we door deze vragen en antwoorden van het
eigenlijke probleem afdwaalden. Later begreep ik dat door
karakteristieke symptomen van het beeld dat je van jezelf
schetst, de homeopaat al aan een bepaald middel denkt. Bij dit
middel horen ook andere typische kenmerken, die hij dan checkt
d.m.v. dit soort vragen.
De mededeling dat de klassieke homeopathie echt tot op de bodem
kan genezen i.p.v. symptomen bestrijden, sprak mij natuurlijk zeer
aan, het genezen kon mij niet vlug genoeg gaan. Toch ging dat
langzamer dan ik had gehoopt; te meer daar mijn vrouw vrij snel
op homeopatische middelen reageert. Het ging zo geleidelijk dat
ik pas na ongeveer driekwart jaar tot de conclusie kwam dat ik me
veel beter voelde, zeker toen ik mijn notities terug las uit het
begin van de behandeling. (Henk had gevraagd om bij te houden hoe
ik me voelde en of er veranderingen optraden in klachten en gedrag
tijdens het verloop van de behandeling).
De genezing werd daarna echt een feit. Ik kon problemen veel beter
relativeren, de verantwoordelijkheden vielen mij niet zwaar meer,
ik trok ze zelfs weer naar me toe en reizen deed ik ook weer met
plezier.
Ondanks de goede afloop is dit verhaal nog niet af. Tijdens een
consult zei Henk: "Wat doe je als je over een poosje weer een
andere functie hebt gekregen; krijg je dan weer dezelfde klachten
en kom je dan weer hier voor een middel? We houden regelmatig
voordrachten over antroposofie, waarmee we de mensen iets willen
geven, wat hen innerlijker sterker maakt en waardoor ze beter
opgewassen zijn tegen de problemen van het leven." Mijn vrouw en
ik zijn er zeer sceptisch aan begonnen, we wilden niet in een
soort sekte terecht komen. Onze vrees was onterecht, we zijn
allebei enthousiast over de antroposofie. Het is ‘voedsel voor
de ziel' en daardoor ook op een bepaalde manier genezend. Dit
klinkt vreemd, maar het is echt onze ervaring; je gaat op een
andere manier tegen het leven aankijken. Mijn ervaring met de
klassieke homeopathie en mijn huidige interesse voor de
antroposofie zijn dus onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het
blijkt dat je over beide onderwerpen maar met zeer weinig mensen
kunt praten en ik wil dan ook besluiten met een eerder genoemde
maar treffende uitspraak: Het lijkt wel een geheim dat je bij je
draagt, maar het maakt je wel sterker!
terug naar Artikelen per categorie