Kinderziekten en hun behandeling

Kinderziekten. Wie weet in deze tijd nog wat deze term eigenlijk betekent. Onder de noemer kinderziekten behoren o.a. mazelen, bof, rode hond, kinkhoest, roodvonk, waterpokken, vijfde en zesde ziekte.
Indien men o.a. als ouder of opvoeder een bewuste verhouding tot de kinderziekten wil krijgen, dan is het belangrijk wat diepere inzichten te hebben omtrent de mens: zijn plek op aarde, in het heelal, maar ook zijn ontwikkeling vanaf geboorte tot dood. Deze inzichten bestaan al heel lang.
Ziekte op zich zouden wij kunnen zien als een verstoring van het evenwicht in lichaam, ziel en geest. Wij zouden kunnen zeggen dat ieder mens hoe dan ook op weg is naar bewustzijn of zelfbewust-zijn. Het gevolg hiervan kan zijn verstoring in het diepere mensenwezen. Hierdoor heeft de mens zijn samenhang met de natuur en de kosmos verloren, hetgeen kan leiden tot verkeerdheid, onnatuurlijkheid. De mens zal vanuit zijn eigen zelfbewustzijn weer een nieuw evenwicht moeten herwinnen. Ziekten kunnen daar waar het eigen streven faalde een hulp zijn.
In iedere mens schuilt een verborgen eigen individualiteit, die gebonden is aan erfelijkheid en milieu. Deze milieu- en erfelijkheidsfaktoren werken in hoge mate bepalend op de lichamelijkheid. Deze bij de geboorte verkregen lichamelijkheid werkt sterk in de ontwikkeling van dit lichaam tijdens de eerste levensjaren. Men neemt dit het sterkst waar aan de gelijkenis van het kind, ouders en grootouders.
Kinderziekten spelen een grote rol in de strijd van het individu met haar/zijn geërfde instrument. Iedere keer kan men zien dat kinderziekten mijlpalen zijn in de ontwikkeling van het kind. Eigenaardigheden of moeilijkheden in het karakter die vroeger opvielen, treden op de achtergrond.

Mazelen
Mazelen is één van de kinderziekten waarbij een duidelijke verandering vaak zichtbaar optreedt. In het algemeen gesteld zegt men dat een kind de mazelen nodig heeft voor zijn gezonde ontwikkeling. Het kind is dus innerlijk bereid de ziekte te krijgen. Hierdoor leidt bijna elke besmetting tot ziek worden voor de betreffende ziekte. Vroeger vormde een mens die de mazelen niet had doorgemaakt een grote uitzondering. Tegenwoordig is het een uitzondering als een kind nog op gezonde wijze een kinderziekte doormaakt. De kinderziekte, mazelen manifesteert zich als volgt:
- Eerst is het kind humeurig, neerslachtig, lodderig, huilerig hangt het aan ma's rok. Een plotselinge snelle temperatuurstijging laat de huid zwellen, zodat de gelaatstrekken vervagen. Verder zwellen ook alle andere slijmvliezen van ogen, neus, keelholte en strottehoofd op en scheiden vocht af (kijk het kind dus regelmatig in de mond). De koorts kan zeer hoog zijn bij de mazelen. De koorts is van groot belang. Het is een symptoom van de ziekte en houdt het ziekteproces op gang. Deze moet dus absoluut niet onderdrukt worden.
- Een dag voor het uitbreken van exantheem (uitslag) krijgt het koplikse vlekken (kleine witte vlekken met een rode rand), daarna de hoge koorts.
- Rode vlekken beginnend achter de oren hebben zich ondertussen over het gehele lichaam uitgebreid, via oren, gezicht, buik, ledematen. De vlekken zijn groot en onregelmatig.
- Men moet het kind goed waarnemen. De uitslag moet goed rijpen tot over de vingers en tenen heen. Als het stopt bij de ledematen dan komt het exantheem niet goed naar buiten; gevaarlijke situa-tie. Hier kan men met middelen helpen, maar ook met een warme kamer of een lauwwarm bad. Droog het kind goed af en dan in een warm bed stoppen. Zorg voor warme handen en voeten. Ook dit stimuleert het ziekteproces.
Als de mazelen niet goed naar buiten komen, heb je kans op complicaties zoals:
- longontstekingen
- middenoorontstekingen
- hersenvliesontstekingen
- zwarte mazelen: of de koorts blijft hoog en de uitslag trekt weg, of het exantheem blijft en binnen een paar uur worden vlekken donkerblauw.

Tijdens de mazelen is het belangrijk het kind binnen te houden, ook al lijkt het kind heel goed. Het kind is zeer vatbaar, vooral de longen en oren zijn gevoelig.
Een paar middelen die o.a. bij mazelen in de beginfase gebruikt worden zijn Aconitum en Belladonna.

Belladonna
- is bv. heel lichtschuw
- drinkt géén water; kan niet tegen de schittering
- je mag het bed niet aanstoten of erop gaan zitten
- hij ziet van alles
- grote pupillen
- rond glanzend gezicht

Aconitum
- rusteloosheid; maar blijft wel in bed liggen
- heeft angst
- wil wel water

Bryonia is een middel als bij de mazelen het exantheem niet goed naar buiten wil komen. Er zijn nog veel meer middelen, maar ik wil het hierbij houden.

Waterpokken
De incubatietijd (tijd tussen de besmetting en het uitbreken van de ziekte) duurt twee tot drie weken waarna er over het gehele lichaam exantheem (uitslag, roodheid) optreedt. De besmetting is ook voorbij na drie weken. De water- of ook wel windpokken genoemd, zijn zo besmettelijk dat de een de ander kan aansteken door de wind. Ze heten ook waterpokken omdat weinig koorts samengaat met een uitzaaiing van vochtblaasjes die zich over het gehele lichaam uitstrekken. Het zijn dus rode plekken met kleine blaasjes erop ter grootte van een gerstekorrel. De blaasjes veroorzaken vreselijke jeuk (houdt het krabben bij de jeuk in de gaten; dit geeft littekens). Zijn er nou honderden blaasjes die enorm jeuken dan moet er wel bedrust gehouden worden. Men kan de jeukerige blaasjes afwassen met kamille-thee. Verder is het vrij onschuldig. Men moet goed kijken of de ziekte uit zichzelf goed verloopt.
De middelen bij waterpokken zijn o.a.:

Rhus Toxicodendron
* branden en jeuken
* erge onrust

Sulphur
Als de ziekte blijft hangen met allerlei ontstekingen van de blaasjes

Variolae
Dit wordt gegeven als het kind niet door de ziekte heen komt, hetgeen een buitengewone situatie is

Antimonium Tartaricum
* erg jeuken
* slap, slaperig

Kinkhoest (Pertussis)
De incubatietijd is 8-21 dagen. Het geheel duurt 6 weken. Je kunt stellen dat de besmetting van de ziekte is opgehouden nadat de hoestaanvallen gestopt zijn. De kinkhoest begint met een lichte koortsachtige catarre van de bovenste luchtwegen. Er is een verergering 's nachts. Na 14 dagen verandert het hoesten. De periode van het typische kramphoeststadium volgt, welke 2 à 3 weken kan duren. Het hoesten is een benauwd hoesten met een gierende, fluitende krampachtige ademhaling. Deze benauwde hoestaanvallen gaan gepaard met braken na de aanval en een opgeven van slijm. Dit geeft vaak paniek bij de ouders. Door de benauwde hoestkrampen ontstaat gebrek aan lucht, het hoofd wordt blauw-rood en het kind lijkt te stikken.
Wat ouders met betrekking tot de hoestaanval kunnen doen is:
- Niet in paniek raken. Rustig praten met het kind en de armen van het kind in hoera-houding houden. Hierdoor kunnen de longen zich ontplooien en lucht krijgen. Dan wordt de krampaanval aanmerkelijk minder.
- Men kan als het kind zelf wil, direct na een hoestbui met braken, gerust wat warme pap geven, niet te dik uiteraard, want zodra de bui over is heeft het kind weer lucht.
- Het kind heeft of een paar dagen verhoging of een flinke hoge koorts. Dit is niet bij alle kinderen het geval.
- Het kind moet aanvankelijk bedrust houden, maar heeft vaak veel behoefte aan frisse lucht. Voor zover de lucht niet te koud is, kan het raam wat geopend worden.
- Goed uitkijken voor tocht
- Zodra het kind koortsvrij is, kan het naar buiten. Voorzichtigheid is echter geboden bij kou en vooral bij koude, harde of stormachtige wind. Zo mogelijk zou men na herstel een poosje voor klimaatsverandering kunnen zorgen nl. in de bergen. Hoge lucht is erg goed.

Een aantal belangrijke middelen bij kinkhoest zijn o.a.:

Drosera
* Heeft bloedneuzen tijdens de aanval (dus bloedingsnei-gingen)
* Geeft voedsel over
* Heeft wel een verstikkingsgevoel tijdens een hoestaanval, maar is erna niet uitgeput. Het kind gaat dus gewoon weer spelen.

Cuprum Metallicum
* Heeft een zeer sterke uitputting na de aanval
* Bleek blauwachtige verkleuring van gezicht tijdens een aanval
* Langdurige aanvallen met lange tussenpozen
* Spasmen en krampachtige trekkingen
* Handen en voeten zeer koud, soms blauw

Aanvulling:
* Licht dieet aanhouden
* Grootouders en ouders kunnen het ook van het kind krijgen. * Hardnekkige slopende hoest, vooral erg in de ochtend.

Bof
De bof uit zich in ontsteking van de oorspeekselklier. De incubatietijd is 16 - 22 dagen. Men mag weer naar buiten als alle verschijnselen zijn verdwenen. De bof is een zeer besmettelijke ziekte, evenwel niet voor jonge zuigelingen.
Het komt zelden voor dat je 2 à 3 keer de bof krijgt. Alhoewel de ziekte de laatste jaren in een ernstiger vorm optreedt dan vroeger. De ziekte komt zelden bij volwassenen voor. Bij mannen gaat ze dan soms gepaard met een pijnlijke zwelling en ontsteking van één of beide teeltballen (orchitis), die tot onvruchtbaarheid kan leiden. Vergezeld van een vaak flinke temperatuurstijging, ontstaat er een deegachtige zwelling van de oorspeekselklier, meestal alleen aan één kant, die het oorlelletje zijwaarts omhoog tilt. Het gezicht gaat er dan anders uitzien; die zwelling geeft aan het gelaat de typische 'bollebof'-uitdrukking waaraan de ziekte in de volksmond haar naam ontleent. In Duitsland noemt men de bof 'Ziegenpeter' vanwege die zwelling.
De klier doet pijn als je erop drukt of met kauwen. Het oor steekt. Soms zijn de speekselklieren onder de onderkaak ook aangetast. Als er koorts bijkomt hoort het kind zeker in bed. Rust is zeer belangrijk! Warmte is ook belangrijk. Warme wollen of zijden sjaal om. Een wattenverband gedrenkt in hete olie aangebracht op de klier kan zeer aangenaam zijn. Belangrijk is dat de mond regelmatig goed gespoeld wordt. Als dieet wordt vegetarische kost aanbevolen met veel fruit en weinig eiwit. Verder mag de behandeling niet onderschat worden.
Er kunnen complicaties optreden:
* teeltbalontsteking (komt weinig voor en eigenlijk nooit aan beide teelballen)
* evt. eileiderontsteking (komt zelden voor)
* alvleesklier-/ leverontsteking
* bofmeningitis (hersenvliesontsteking). Dit treedt echter pas op na het inzetten van de puberteit.
Algemeen: klieren zijn aangedaan bv. ook de borstklieren.

Middelen bij de bof:

Mercurius
* overvloedig stinkend speeksel * overdadige transpiratie

Pulsatilla
* ontsteking van de teeltbal d.w.z. knellende, trekkende pijn die uitstraalt via zaadstreng naar de teeltbal
* zwelling en brandende pijn aan de teeltbal
* knobbels in de borst met uitstralende pijn naar de arm

Roodvonk (Scarlatina)
Incubatietijd 1 - 7 dagen. Totaal duurt deze ziekte 6 weken. Roodvonk is ook een besmettelijke ziekte maar minder dan de mazelen. Deze ziekte komt minder vaak voor dan mazelen. In tegenstelling tot de mazelen moet echter wel elk geval serieus genomen, ook dat wat zich licht laat aanzien. Vooral de meestal in de derde week inzettende tweede roodvonkaanval moet wegens complicatiegevaar voor nieren of oren goed in de gaten gehouden worden.
De ziekte begint meestal plotseling, althans zonder voorstadium van betekenis. Hooguit wat hangerigheid, overgeven met hoofdpijn. Kleine kinderen krijgen wat krampjes. Vaak is er directe hoge koorts. Binnen een paar uur 40-41 graden celsius.
Keelpijn. Het weke verhemelte zie je gauw vuurrood worden.
Op de eerste dag nog verschijnt er meestal eerst in de hals, daarna uitbreidend over de romp, een jeukende uitslag (dichtbij elkaar staande rode puntjes, overgaande in een algemeen rood worden van de huid). Na 3 à 4 dagen verschijnt de frambozentong (de tong is frambozen-kleurig). Waterig rood is de keel. Verbleekt na circa 5 dagen. Erg temperamentvol. Geprikkeld.
Masker in het gezicht; vlindervormig. Scherpe trekken in het gezicht. De huid begint na een aantal dagen te vervellen; voetzolen, handen en tong. Eerst in kleine velletjes, later laat de huid in grote lappen los.
Het kind is eerste zes weken erg kwetsbaar, daarom binnenhouden.
Eiwitarme voeding is belangrijk i.v.m. belasting van de nieren. Vloeibaar voedsel; veel drinken. Bouillon i.v.m. zoutgebrek. Lindenbloesemthee wekt transpireren op. Bedrust is belangrijk.
Complicaties:
* middenoorontsteking
* hart
* nieren

Het hoofdmiddel bij Roodvonk is:

Belladonna
* koorts
* brandende pijn in de keel

Rode hond (Rubeola)
Is een zo'n lichte ziekte dat behandeling meestal overbodig blijkt te zijn. De ziekte tast voornamelijk kinderen tussen de 2 en 10 jaar aan. Incubatietijd 2-3 weken. Na tien dagen niet meer besmettelijk. Wie eenmaal deze ziekte heeft doorgemaakt is voor zijn verdere leven immuun, zodat de ziekte onder volwassenen zelden voorkomt. Krijgt iemand op latere leeftijd de rode hond, dan heeft de ziekte een veel ernstiger verloop. Vooral zwangere vrouwen die in hun kinderjaren de ziekte niet hebben doorgemaakt moeten in de eerste vier maanden oppassen voor een infectie met rode hond. Het kind kan dan bij de geboorte ernstige afwijkingen hebben aan ogen, oren en hart.
De ziekte geeft lichte algemene klachten:
* hoofdpijn
* neusverkoudheid en pijn in de nek
* koorts treedt op na ongeveer 2 dagen (39 graden)
* het exantheem breekt uit en is bleekrood van kleur. Soms met pukkeltjes als van mazelen, maar veel minder vurig. Het verdwijnt na 3 dagen
* karakteristiek zijn de lymfklierzwellingen in de nek, hals en de oren
* soms treedt lichtschuwheid op

De kinderen voelen zich niet ziek en behoeven niet in bed te blijven (wanneer ze koortsvrij zijn). Een aantal dagen thuishouden en oppassen voor tocht is voldoende.

Ondanks de bovengaande korte beschrijvingen van de middelen die bij de diverse kinderziekten kunnen passen, blijft het raadzaam om eerst contact op te nemen met uw homeopaat, zodat in overleg het juiste middel kan worden gekozen.
Ik hoop dat dit artikel U helpt bij het waarnemen van de diverse kinderziektes en dat het U het gevoel geeft dat er mogelijkheden zijn tot behandeling als uw kind niet goed door zo'n ziekte heenkomt.

Josha Coxon

terug naar Artikelen per categorie